...Finals Day!

Omdat de wekker die standaard in de Mommy's Room staat al twee dagen niet gewerkt heeft, ging er om 5.00 uur het alarm op een telefoon af! Wake up! It's Finals Day! Alle drie even snel onder de douche door, aankleden, haren kammen, noodzakelijke dingen voor vandaag inpakken en snel naar beneden voor ontbijt. Het internet in het hotel wilde niet werken, dus geen contact met thuis. :(

Om half zeven zat iedereen weer in de Van's voor de rit naar de Lebanon Armory. Onderweg werden werd door de leden op een papieren boodschappenlijstje hun bestelling voor de lunch geschreven. Aangekomen in de Armory werden -nadat vloer en zandzakken uitgezet waren- door de keukenploeg de lunchpakketjes gemaakt. Er zal hier en daar wel eens een verrassing in zitten, want de ham was sowieso al op, en het bruine brood was er ook op de helft van pakketten al door heen.

Harm -die de meest luxueuze Amerikaan rijd- kon zich nog nuttig maken door heen en weer te scheuren naar het hotel om een uniform op te halen die nog in de hotel-kamer hing. We noemen geen namen, maar voor het juiste sponsorbedrag is de naam van het vergeetachtige TPO-lid te verkrijgen bij de financieel directeur van The Pride. ;)

Intussen was The Pride of the Netherlands lekker aan het trainen. Na nog een run voor eigen publiek, konden de leden zich nog even opfrissen, omkleden, make-up opbrengen, krulspelden verwijderen en hun lunchpakket ophalen. Om 9.00 uur zat iedereen in de Van voor de 35 minuten durende reis naar de UD Arena waar de finals plaats gingen vinden.

Het was knap koud dus de vloer- en decorploeg was blij dat ze de tunnel in mochten. Daar begint dan de uitdaging de vloer naar beneden te brengen zonder dat 'ie met een rotvaart de helling af rijd en dwars door het doek de arena in gaat. Dus er hangen heren met hun volle gewicht aan het touw aan de achterkant, terwijl ook aan de voorkant een aantal medewerkers de kar tegen houden. Dezelfde procedure ging op voor het karretje met de zandzakken, hoewel die gelukkig een stuk lichter is dan de vloer!

Beneden aan de tunnel sta je dan te wachten achter het gordijn. Eerst op de meiden en Alan, daarna op het sein "showtime". The Pride of the Netherlands draaide een goede show, en dan start de afbouw. En hoe vaak je ook oefent, hoe vaak je dingen ook bespreekt, je kunt door derden toch onverwachts knap in de problemen komen!
Op het moment dat we het karretje van de vloer wilden pakken om deze er op te vouwen, bleek deze niet te staan waar we hem verwachtten! Achter het doek loopt een gang die van de afmars naar de opmars loopt. In Amerika dragen de leden van de guards hun vloer op de schouders door die gang, waarna ze 'm bij de opmars weer op de kar laden en naar boven trekken. De medewerker die achter het gordijn bij de afmars stond was in de veronderstelling dat ook de nederlanders dat op deze manier gingen doen, en hadden beide karretjes dus weer naar de opmars gebracht! Zoveel mogelijk medewerkers moesten dus terug om de vloer op de schouders te nemen, en de heren van de WGI waren wel zo sportief te helpen, om zo de fout van hun collega goed te maken.

De wilde rit naar boven met de vloer verliep vlekkeloos, hoewel de heren er flink aan moesten trekken! De zandzakken kwamen ook boven, hoewel gedeeltelijk niet meer op het karretje. Na aankomst boven moesten de vlaggen meteen van de stokken en de plastic zakken met zand uit de stoffen zakjes. Het plan om de vlaggen te vouwen en netjes in de zakjes mee terug naar Nederland te nemen ging niet door toen een Amerikaanse guard kwam vragen of zij de zakjes inclusief elastiek van ons konden kopen. De boel werd dus gelijk omgezet in dollars, en wie weet zien we ons elastiek op de volgende WGI terug in een andere show! Bij deze set hoort overigens ook een plankje met een paaltje er op waar het elastiek op de hoek aan vast gezet word. Omdat we op het moment dat we de boel opruimden niet wisten dat iemand de set graag wilde kopen, was dit plankje al in een container gegooid. Patrick was gelukkig zo vriendelijk in de container te willen klimmen om het plankje er weer uit te halen. :)

Tegenover de tunnel was een tent neergezet waar de grond bedekt was met vloerbedekking en een mooi achtergrondje opgehangen was om foto's te nemen. Ik heb de foto's nog niet gezien, maar het zou me niets verbazen als een groot deel van TPO er niet bepaald happy en ontspannen op staat. Door de gigantische regenbui vannacht was de tent blijkbaar onder gelopen, en de vloer bedekking was dus zeiknat en ijskoud!

Na het nemen van de foto's kon iedereen zijn eigen weg gaan; lekker shoppen in de grote tent vol guard-benodigdheden, hebbedingetjes en sportkleding, of de shows van onze mede openklassers bekijken. Om 14.00 uur moest iedereen in ieder geval terug zijn bij de auto om zich weer in showkostuum te steken voor de retreat.
The Pride of The Netherlands mocht als eerste de trap af. De volgorde gaat namelijk in dezelfde volgorde als performances. Met een score van 81,850 bleef TPO 15e in de einduitslag. Met het pakken van die 15e plaats in de half finals terwijl we van de 20e plaats in de prelims kwamen, was wel een heel spectaculaire manier om ons doel te behalen; het mogen deelnemen aan de finals.

Rond 16.00 uur zat iedereen weer in de Van's om eens lekker te gaan eten. Golden Corral is een buffetrestaurant waar je voor een vast bedrag onbeperkt je bord en glas vol mag laden. Vooral het uitgebreide toetjesbuffet was populair!

Na het eten terug naar de UD Arena om de World Finals te bekijken. Bovendien had de vloerploeg nog een afspraak op de agenda staan: ze waren door Santa Clara Vanguard gevraagd te helpen met hun vloer uitleggen. Zo'n internationale zwarte klus kun je natuurlijk niet weigeren! :)

Als laatste was in de World Class Onyx aan de beurt. Ik heb eerlijk gezegd met open mond zitten kijken! Wij hadden deze show gisteravond gezien (en ze
Fs mogen filmen!) tijdens de repetitie, en ik heb echt stomverbaasd zitten bekijken hoeveel zij in 24 uur tijd nog gewijzigd hebben. En dan ook nog eens perfect uitgevoerd! Een fantastisch mooie show die absoluut verdiend gewonnen heeft!

Na de retreat -sowieso een belevenis op zich!- verzamelde iedereen bij de Van's en begon het tellen van de koppen en vullen van de auto's. Er was de keus tussen terug gaan naar het hotel voor een bijeenkomst in de Mommy's Room, en de WGI afterparty bijwonen in het Marriot Hotel vlak bij de UD arena. Gelukkig konden de verschillende aantallen makkelijk verdeeld worden over de beschikbare auto's zodat iedereen naar zijn plaats van keuze vervoerd kon worden.

Op dit moment zitten we in de Mommy's Room nog gezellig een wijntje te drinken en een zak chips leeg te eten. Morgen mogen we lekker uitslapen, hoewel het hotel ons een limiet stelt omdat er na 10.00 uur geen ontbijt meer te krijgen is. In ieder geval vertrekken we rond 13.00 uur pas uit het hotel voor een gezellig middagje shoppen.

Hoewel de dames et garcon van The Pride of The Netherlands het heel erg spannend gemaakt hebben met de start van deze Wgi, zijn wij het er hier er absoluut over eens dat ze een prachtige prestatie geleverd hebben.
Proud to be Pride!