...Be Happy Day!

Vandaag mochten we uitslapen! :)) Hoewel het ontbijt in het hotel doordeweeks om 9.00 uur afliep, hielden zelfs zij rekening met ons want op zondag kun je tot 10.00 uur ontbijt krijgen! Hoewel de andere twee bewoners van de Mommy's Room een poging hebben gedaan mij om half 10 op en aan het ontbijt te krijgen, is ze dat niet gelukt. :)

Toen ik om 12.00 uur beneden kwam, was Adri net gearriveerd met een lading vlaggenstof op rollen en konden we meteen beginnen met vouwen om ze ergens in een een koffer te krijgen. Om 13.00 uur zat iedereen weer in de Van's om vervoerd te worden naar Kenwood, een groot winkelcentrum in de buurt. Hier kon ieder zijn eigen weg gaan -zolang ze met minimaal 2 personen samen bleven! Het advies was "shop untill you drop!" Aan het aantal tasjes met buit te zien die door de dames en heren mee gebracht werden, is het ze prima gelukt de tot nu toe overgebleven dollars uit te geven!

Het bowlen dat op de planning stond voor vandaag gaat helaas niet door omdat het bowlingcentrum "for a short time" op zondag gesloten is. Dus was er ineens een overschot aan tijd en kon er om 16.15 de keus gemaakt worden tussen mee terug te gaan naar het hotel of een half uurtje langer winkelen.

Om 17.30 was de hele groep weer compleet in het hotel en om 17.45 zat iedereen weer in de auto's op weg naar een locatie om te gaan eten. Er werden kaartjes uitgegeven aan de chauffeurs van de auto's met een adres, maar zonder restaurantnaam. In onze auto waren we zeer benieuwd waar we heen zouden gaan. Ingrid, Chantal en ik hoopten (de hele week al!) dat we naar Applebee's zouden gaan, en kregen zowat een beroerte toen auto 1 onder leiding van Adri er voorbij reed! Tot onze vreugde was hij alleen even (expres?) verkeerd gereden en gingen we inderdaad bij Applebee's in Westchester eten!

Na een heerlijke maaltijd nog even snel naar Starbucks die er -handig genoeg!- naast zat voor een caramel machato. Daarna naar het hotel om de koffer in te pakken. Met 11 kilo zit ik ruim onder de toegestane 23 kilo. De 6 kilo nieuw aangekochte spullen zitten in mijn handbagage.

Na het inpakken kwam Sharona in de Mommy's Room laten zien wat ze allemaal gekocht heeft, nadat mijn aankopen geïnspecteerd en goed gekeurd waren.

Dit is de laatste avond dat de Mommy's Room als Meeting-center fungeert. We zijn het er allemaal over eens dat het een geweldig leuke, gezellig en spannende tour was. Zoals al in de meeting hier vanavond verteld werd, zijn ook wij de Dayton Tour Commissie zeer dankbaar voor de geweldige organisatie!

Dan wil ik graag de leden en staff van TPO bedanken voor de geweldige prestatie die zij geleverd hebben. Wij hebben geweldig genoten van jullie enthousiasme, inzet en de geweldige shows die jullie daar neer gezet hebben.

Ook -van mij persoonlijk- een bedankje aan de medewerkers. Bedankt voor de gezelligheid en het geweldige teamwork in de keuken en op de vloer!
Proud to be Pride!

Morgen reizen we terug naar Nederland, en verwachten dinsdag om 9.30 uur weer op schiphol te landen. Met verhalen, foto's en filmpjes op telefoons, ipads en camera's die we graag nog eens met elkaar uitwisselen. Aanstaande vrijdag om 20.00 uur is iedereen die het leuk vind deze verhalen te horen en (een deel van) de films en foto's te zien van harte welkom op The Pride!

...Finals Day!

Omdat de wekker die standaard in de Mommy's Room staat al twee dagen niet gewerkt heeft, ging er om 5.00 uur het alarm op een telefoon af! Wake up! It's Finals Day! Alle drie even snel onder de douche door, aankleden, haren kammen, noodzakelijke dingen voor vandaag inpakken en snel naar beneden voor ontbijt. Het internet in het hotel wilde niet werken, dus geen contact met thuis. :(

Om half zeven zat iedereen weer in de Van's voor de rit naar de Lebanon Armory. Onderweg werden werd door de leden op een papieren boodschappenlijstje hun bestelling voor de lunch geschreven. Aangekomen in de Armory werden -nadat vloer en zandzakken uitgezet waren- door de keukenploeg de lunchpakketjes gemaakt. Er zal hier en daar wel eens een verrassing in zitten, want de ham was sowieso al op, en het bruine brood was er ook op de helft van pakketten al door heen.

Harm -die de meest luxueuze Amerikaan rijd- kon zich nog nuttig maken door heen en weer te scheuren naar het hotel om een uniform op te halen die nog in de hotel-kamer hing. We noemen geen namen, maar voor het juiste sponsorbedrag is de naam van het vergeetachtige TPO-lid te verkrijgen bij de financieel directeur van The Pride. ;)

Intussen was The Pride of the Netherlands lekker aan het trainen. Na nog een run voor eigen publiek, konden de leden zich nog even opfrissen, omkleden, make-up opbrengen, krulspelden verwijderen en hun lunchpakket ophalen. Om 9.00 uur zat iedereen in de Van voor de 35 minuten durende reis naar de UD Arena waar de finals plaats gingen vinden.

Het was knap koud dus de vloer- en decorploeg was blij dat ze de tunnel in mochten. Daar begint dan de uitdaging de vloer naar beneden te brengen zonder dat 'ie met een rotvaart de helling af rijd en dwars door het doek de arena in gaat. Dus er hangen heren met hun volle gewicht aan het touw aan de achterkant, terwijl ook aan de voorkant een aantal medewerkers de kar tegen houden. Dezelfde procedure ging op voor het karretje met de zandzakken, hoewel die gelukkig een stuk lichter is dan de vloer!

Beneden aan de tunnel sta je dan te wachten achter het gordijn. Eerst op de meiden en Alan, daarna op het sein "showtime". The Pride of the Netherlands draaide een goede show, en dan start de afbouw. En hoe vaak je ook oefent, hoe vaak je dingen ook bespreekt, je kunt door derden toch onverwachts knap in de problemen komen!
Op het moment dat we het karretje van de vloer wilden pakken om deze er op te vouwen, bleek deze niet te staan waar we hem verwachtten! Achter het doek loopt een gang die van de afmars naar de opmars loopt. In Amerika dragen de leden van de guards hun vloer op de schouders door die gang, waarna ze 'm bij de opmars weer op de kar laden en naar boven trekken. De medewerker die achter het gordijn bij de afmars stond was in de veronderstelling dat ook de nederlanders dat op deze manier gingen doen, en hadden beide karretjes dus weer naar de opmars gebracht! Zoveel mogelijk medewerkers moesten dus terug om de vloer op de schouders te nemen, en de heren van de WGI waren wel zo sportief te helpen, om zo de fout van hun collega goed te maken.

De wilde rit naar boven met de vloer verliep vlekkeloos, hoewel de heren er flink aan moesten trekken! De zandzakken kwamen ook boven, hoewel gedeeltelijk niet meer op het karretje. Na aankomst boven moesten de vlaggen meteen van de stokken en de plastic zakken met zand uit de stoffen zakjes. Het plan om de vlaggen te vouwen en netjes in de zakjes mee terug naar Nederland te nemen ging niet door toen een Amerikaanse guard kwam vragen of zij de zakjes inclusief elastiek van ons konden kopen. De boel werd dus gelijk omgezet in dollars, en wie weet zien we ons elastiek op de volgende WGI terug in een andere show! Bij deze set hoort overigens ook een plankje met een paaltje er op waar het elastiek op de hoek aan vast gezet word. Omdat we op het moment dat we de boel opruimden niet wisten dat iemand de set graag wilde kopen, was dit plankje al in een container gegooid. Patrick was gelukkig zo vriendelijk in de container te willen klimmen om het plankje er weer uit te halen. :)

Tegenover de tunnel was een tent neergezet waar de grond bedekt was met vloerbedekking en een mooi achtergrondje opgehangen was om foto's te nemen. Ik heb de foto's nog niet gezien, maar het zou me niets verbazen als een groot deel van TPO er niet bepaald happy en ontspannen op staat. Door de gigantische regenbui vannacht was de tent blijkbaar onder gelopen, en de vloer bedekking was dus zeiknat en ijskoud!

Na het nemen van de foto's kon iedereen zijn eigen weg gaan; lekker shoppen in de grote tent vol guard-benodigdheden, hebbedingetjes en sportkleding, of de shows van onze mede openklassers bekijken. Om 14.00 uur moest iedereen in ieder geval terug zijn bij de auto om zich weer in showkostuum te steken voor de retreat.
The Pride of The Netherlands mocht als eerste de trap af. De volgorde gaat namelijk in dezelfde volgorde als performances. Met een score van 81,850 bleef TPO 15e in de einduitslag. Met het pakken van die 15e plaats in de half finals terwijl we van de 20e plaats in de prelims kwamen, was wel een heel spectaculaire manier om ons doel te behalen; het mogen deelnemen aan de finals.

Rond 16.00 uur zat iedereen weer in de Van's om eens lekker te gaan eten. Golden Corral is een buffetrestaurant waar je voor een vast bedrag onbeperkt je bord en glas vol mag laden. Vooral het uitgebreide toetjesbuffet was populair!

Na het eten terug naar de UD Arena om de World Finals te bekijken. Bovendien had de vloerploeg nog een afspraak op de agenda staan: ze waren door Santa Clara Vanguard gevraagd te helpen met hun vloer uitleggen. Zo'n internationale zwarte klus kun je natuurlijk niet weigeren! :)

Als laatste was in de World Class Onyx aan de beurt. Ik heb eerlijk gezegd met open mond zitten kijken! Wij hadden deze show gisteravond gezien (en ze
Fs mogen filmen!) tijdens de repetitie, en ik heb echt stomverbaasd zitten bekijken hoeveel zij in 24 uur tijd nog gewijzigd hebben. En dan ook nog eens perfect uitgevoerd! Een fantastisch mooie show die absoluut verdiend gewonnen heeft!

Na de retreat -sowieso een belevenis op zich!- verzamelde iedereen bij de Van's en begon het tellen van de koppen en vullen van de auto's. Er was de keus tussen terug gaan naar het hotel voor een bijeenkomst in de Mommy's Room, en de WGI afterparty bijwonen in het Marriot Hotel vlak bij de UD arena. Gelukkig konden de verschillende aantallen makkelijk verdeeld worden over de beschikbare auto's zodat iedereen naar zijn plaats van keuze vervoerd kon worden.

Op dit moment zitten we in de Mommy's Room nog gezellig een wijntje te drinken en een zak chips leeg te eten. Morgen mogen we lekker uitslapen, hoewel het hotel ons een limiet stelt omdat er na 10.00 uur geen ontbijt meer te krijgen is. In ieder geval vertrekken we rond 13.00 uur pas uit het hotel voor een gezellig middagje shoppen.

Hoewel de dames et garcon van The Pride of The Netherlands het heel erg spannend gemaakt hebben met de start van deze Wgi, zijn wij het er hier er absoluut over eens dat ze een prachtige prestatie geleverd hebben.
Proud to be Pride!

...Semis-Day!

Na de nachtelijke kapsalon voelde 7.00 uur heeeeel erg vroeg! Maar 'savonds een vent (m/v), 'smorgens een vent (m/v) dus hey ho, let's go!
Even een snel ontbijt, 10 minuten facebook lezen en in de Van's naar de Lebanon Armory.

TPO ging lekker aan het trainen terwijl de keuken-crew hard aan het werk ging om macaroni met twee verschillende soorten sausen te maken en de onvermijdelijke sla met vulling te snijden.

Om 12.30 uur stopte TPO met trainen om te gaan douchen, haren te krullen en make-up aan te brengen. Dit hele proces werd even onderbroken voor een verrassing voor de meiden en Alan: er werden twee taarten binnen gebracht! De ene was gisteren in het hotel afgeleverd, en was een succes-wens van collega-guard Beatrix'. De andere was gehaald en versierd door onze eigen boodschappen-crew.

Tussen de taart en de macaroni moest iedereen voor zichzelf een lunchpakketje samenstellen voor vanavond.
Om 14.00 uur zat alles en iedereen weer in de Van's voor de 40 minuten durende reis naar het Nutter Centre in Dayton waar The Pride of the Netherlands om 17.25 uur de vloer moest betreden voor de Semi-Finals.

Aangekomen in het Nutter Center hadden we nog de tijd om een paar shows van onze mededingers te gaan bekijken. Daarna ging TPO naar de warming-up. De vloer- en decorploeg mocht met vloer en zandzakken vast plaats nemen in de rij achter het doek. En dan begint het wachten op het moment dat The Pride of the Netherlands omgeroepen word en je eindelijk die zandzak op de juiste plaats kan leggen en naar de tribune mag spurten om de show te bekijken.
En wat waren mr Big Mac en de meiden geweldig goed vandaag! Terwijl de medewerkers helemaal los gingen op de tribune, deed TPO hetzelfde op de vloer. Er werd een show neer gezet waar ze gewoon fantastisch trots op mogen zijn!

De decor-afdeling kwam even in de problemen toen een elastiek vast raakte onder het karretje van de zandzakken. We konden Adam wel zoenen toen hij het hele kreng gewoon oppakte en over de laatste drempel droeg. Thank you so much for helping us out, Adam! :))

En toen begon het wachten op de score..... En wachten.... En wachten.... Na nog een aantal shows gezien te hebben werd er gepost in de hal, bij het scorebord. Met een prachtige 85.00 op zak, stapte de hele groep weer in de Van's om een repetitie van Onyx bij te gaan wonen in Troy, OH.

Aangekomen op aangegeven adres werden de plannen gewijzigd: we reden een stukje door naar de Starbucks in Supermarket Kroger, Troy, Ohio. Daar ging iedereen in de rij om koffie te bestellen en de uitslag van de derde ronde, en daarmee het totaal af te wachten. Midden in dit proces kreeg Robby van Adam vanuit het Nutter Centre telefonisch de uitslag door. Wat er toen gebeurde is niet te beschrijven, maar bijgaand filmpje geeft het gebeuren goed weer! :)

Helemaal gelukkig met het feit dat er morgen ook door The Pride of the Netherlands finals gelopen worden, vertrok de groep alsnog naar de trainingslocatie van Onyx. Een fantastische ervaring om zo'n training mee te maken! En wat een geweldige show zet deze groep, die morgen in de world class finals voor goud gaan strijden, hier neer. Na de run en nadat de vloer opgeruimd was, werden de leden van TPO van harte uitgenodigd naar beneden te komen om een praatje te maken met de leden van Onyx. Resultaat was een hartstikke leuk gesprek, een gevecht om de door ons mee gebrachte stroopwafels en een wedstrijd in teambuilding!

Intussen was het al 22.00 uur en moesten we helaas al weer weg. Het was een uur rijden terug naar ons hotel, en morgen is het Finals Day! Dat word dus vroeg op, het liefst na toch wel een paar uur geslapen te hebben!

De Mommy's room is op dit moment weer afterparty/kapsalon. Een mooiere combinatie kun je op een dag als dit niet hebben!

Voor de meiden en Alan van TPO: fantastisch werk vandaag! Van nummer 20 naar 15! Morgen staan jullie in de Wgi Independant Open Finals. Een prachtige prestatie en wij zijn allemaal zo gigantisch trots op jullie! Morgen heel veel succes, heel veel plezier, maar geniet vooral met volle teugen! :))

Voor de mensen thuis: we vertrekken morgenochtend al om 6.30 uur uit het hotel en we hebben geen idee of we gedurende de dag ergens wifi hebben. Het is voor The Pride of the Netherlands in ieder geval om 11.30 uur showtime!

Goodnight, sweet dreams and see you tomorrow! :)

...First Performance Day!

Day 5

Omdat TPO vanavond pas om 22.50 uur op moet voor de prelims, mochten we vanmorgen een uurtje langer blijven liggen. Omdat de Mommy's Room dat vertaalde naar "dan kunnen we dus wel 2 uur later naar bed", waren we voor de verandering pas om 8.00 uur beneden. De limiet voor het ontbijt was 9.00 uur, dus de meesten kwamen rond 8.45 ontbijten. :)

Om 10.30 vertrokken we naar de Walmart waar we een half uur de tijd hadden om benodigdheden, cadeautjes of nog iets lekkers in te slaan voor op de kamer. Er staan verder geen Walmart-bezoeken meer op het programma de rest van de week, dus er werd nog even flink ingeslagen!

Rond 11.00 uur kwamen we aan in de Armory en werd er nog een keertje geoefend met het leggen van de vloer en zandzakken. Daarna ging TPO hard aan het werk om de laatste puntjes op de i te zetten, terwijl de keukenploeg de uitgang van het stoom-apparaat afplakte zodat deze gewoon als een soort elektrische pan gebruikt kan worden. Hierdoor was het mogelijk een lekker gekookt eitje bij de lunch te serveren.

We kregen bezoek van Jan en Carla Schalkwijk van Guard Equipment, die gezellig de rest van de dag bij ons bleven en natuurlijk ook mee zouden gaan om ons optreden op de Prelims te bekijken.

Toen TPO na de lunch verder ging met de training, ging de keukenploeg volgens een strakke planning aan de gang met het diner. Door de taken te verdelen over de medewerkers en met behulp van de waterkoker, een warmhoudplaat en het stoom- apparaat, lukte het ons om voor 39 mensen een volledig drie-gangen menu op tafel te zetten. Het voorgerecht bestond uit championnen- of tomaten-soep. Daarna een hoofdgerecht van braadworst, aardappelpuree met jus, sperciebonen en sla. Als toetje was er keus uit verschillende soorten fruit.

Intussen werd er door de leden van TPO lekker gedoucht, haren gekruld, make-up opgebracht en showkleding aangetrokken. Tijdens de WGI hebben de deelnemende guards namelijk helaas geen beschikking over een kleedkamer.

Om 19.00 was de keuken weer schoon en vertrokken we naar de James Trent Arena in Kettering. Daar aangekomen hadden we nog een uur de tijd om shows te bekijken van onze concurrenten in de Open Class Prelims. Daarna gingen de leden van The Pride of the Netherlands naar de warming-up en begon voor de medewerkers het lange wachten op het moment dat we eindelijk de vloer en zandzakken de zaal in mochten brengen.

Het is onbeschrijfelijk wat voor gevoel dat is.... daar staan wachten achter dat gordijn tot je eindelijk die vloer uit mag leggen en die zandzakken mag plaatsen. Volgens mij waren de medewerkers minstens net zo zenuwachtig als de leden van TPO!

De hele show lang zit je dan daar op de tribune (zakdoeken bij de hand!) zo ontzettend trots te zijn op de meiden en jongen van The Pride of the Netherlands, die daar toch maar even verschrikkelijk hun best staan te doen om te laten zien hoe goed ze zijn in wat ze doen!

Daarna begon het wachten op de score. Van de 39 deelnemers mochten er immers maar 24 door naar de half finals. Met een beetje rekenwerk (terwijl de scores van de laatste 9 guards nog moest komen) werd al snel duidelijk dat je minimaal boven de 80 punten moest scoren om door te gaan.
Toen de score van 82,3 voor The Pride of the Netherlands op het bord geplakt werd, moest ik voor de zekerheid toch nog een keer of 3 tellen om te beseffen dat we echt
19 guards achter ons gelaten hadden en door gingen naar de half finals! Yay!

De medewerkers die hier nog even in de Mommy's Room zitten voor een drankje en handje chips -waaronder ikzelf natuurlijk- zijn gewoon hartstikke trots op het harde werk dat TPO verricht heeft en dat ze morgen voor de tweede keer op Amerikaanse bodem deze geweldig mooie show mogen laten zien.

Meiden en Alan, heel veel succes morgen, maar vooral heel erg veel plezier!

Intussen is het hier al wel weer heel erg laat geworden, en ik heb tussen de kapsalon en het schrijven van dit stuk geen tijd gehad om film en foto uit te zoeken en te plaatsen. Aangezien we morgen om 8.15 uit het hotel vertrekken, en we waarschijnlijk de rest van de dag geen wifi hebben, zullen jullie daar ook nog even op moeten wachten.

For now, goodnight, sweet dreams and see you tommorow!

Omdat TPO vanavond pas om 22.50 uur op moet voor de prelims, mochten we vanmorgen een uurtje langer blijven liggen. Omdat de Mommy's Room dat vertaalde naar "dan kunnen we dus wel 2 uur later naar bed", waren we voor de verandering pas om 8.00 uur beneden. De limiet voor het ontbijt was 9.00 uur, dus de meesten kwamen rond 8.45 ontbijten. :)

Om 10.30 vertrokken we naar de Walmart waar we een half uur de tijd hadden om benodigdheden, cadeautjes of nog iets lekkers in te slaan voor op de kamer. Er staan verder geen Walmart-bezoeken meer op het programma de rest van de week, dus er werd nog even flink ingeslagen!

Rond 11.00 uur kwamen we aan in de Armory en werd er nog een keertje geoefend met het leggen van de vloer en zandzakken. Daarna ging TPO hard aan het werk om de laatste puntjes op de i te zetten, terwijl de keukenploeg de uitgang van het stoom-apparaat afplakte zodat deze gewoon als een soort elektrische pan gebruikt kan worden. Hierdoor was het mogelijk een lekker gekookt eitje bij de lunch te serveren.

We kregen bezoek van Jan en Carla Schalkwijk van Guard Equipment, die gezellig de rest van de dag bij ons bleven en natuurlijk ook mee zouden gaan om ons optreden op de Prelims te bekijken.

Toen TPO na de lunch verder ging met de training, ging de keukenploeg volgens een strakke planning aan de gang met het diner. Door de taken te verdelen over de medewerkers en met behulp van de waterkoker, een warmhoudplaat en het stoom- apparaat, lukte het ons om voor 39 mensen een volledig drie-gangen menu op tafel te zetten. Het voorgerecht bestond uit championnen- of tomaten-soep. Daarna een hoofdgerecht van braadworst, aardappelpuree met jus, sperciebonen en sla. Als toetje was er keus uit verschillende soorten fruit.

Intussen werd er door de leden van TPO lekker gedoucht, haren gekruld, make-up opgebracht en showkleding aangetrokken. Tijdens de WGI hebben de deelnemende guards namelijk helaas geen beschikking over een kleedkamer.

Om 19.00 was de keuken weer schoon en vertrokken we naar de James Trent Arena in Kettering. Daar aangekomen hadden we nog een uur de tijd om shows te bekijken van onze concurrenten in de Open Class Prelims. Daarna gingen de leden van The Pride of the Netherlands naar de warming-up en begon voor de medewerkers het lange wachten op het moment dat we eindelijk de vloer en zandzakken de zaal in mochten brengen.

Het is onbeschrijfelijk wat voor gevoel dat is.... daar staan wachten achter dat gordijn tot je eindelijk die vloer uit mag leggen en die zandzakken mag plaatsen. Volgens mij waren de medewerkers minstens net zo zenuwachtig als de leden van TPO!

De hele show lang zit je dan daar op de tribune (zakdoeken bij de hand!) zo ontzettend trots te zijn op de meiden en jongen van The Pride of the Netherlands, die daar toch maar even verschrikkelijk hun best staan te doen om te laten zien hoe goed ze zijn in wat ze doen!

Daarna begon het wachten op de score. Van de 39 deelnemers mochten er immers maar 24 door naar de half finals. Met een beetje rekenwerk (terwijl de scores van de laatste 9 guards nog moest komen) werd al snel duidelijk dat je minimaal boven de 80 punten moest scoren om door te gaan.
Toen de score van 82,3 voor The Pride of the Netherlands op het bord geplakt werd, moest ik voor de zekerheid toch nog een keer of 3 tellen om te beseffen dat we echt
19 guards achter ons gelaten hadden en door gingen naar de half finals! Yay!

De medewerkers die hier nog even in de Mommy's Room zitten voor een drankje en handje chips -waaronder ikzelf natuurlijk- zijn gewoon hartstikke trots op het harde werk dat TPO verricht heeft en dat ze morgen voor de tweede keer op Amerikaanse bodem deze geweldig mooie show mogen laten zien.

Meiden en Alan, heel veel succes morgen, maar vooral heel erg veel plezier!

Intussen is het hier al wel weer heel erg laat geworden, en ik heb tussen de kapsalon en het schrijven van dit stuk geen tijd gehad om film en foto uit te zoeken en te plaatsen. Aangezien we morgen om 8.15 uit het hotel vertrekken, en we waarschijnlijk de rest van de dag geen wifi hebben, zullen jullie daar ook nog even op moeten wachten.

For now, goodnight, sweet dreams and see you tommorow!

....Make It Count Day!

Hoewel het gisteravond vrij laat was voordat in "the Mommy's Room" het licht uit ging, kwamen "the Mommy's" vanmorgen om 6.00 uur al weer tot leven.
Terwijl Sandra en ondergetekende nog rustig buiten aan de koffie zaten, begon Sil vast aan haar "wurming up" voor haar taak in de vloerploeg tijdens de repetitie later op de dag.

Voor de verandering werd er eens niet gestopt bij de Walmart, dus waren we mooi op tijd aanwezig in de trainingszaal van the Lebanon Armory. Daar werd eerst een wijziging van het schema voor vandaag doorgegeven: een uurtje korter trainen (aaaaah), dan eerst winkelen en daarna een bezoek aan de UD Arena. De uitbreiding van het bestaande programma werd door de TPO leden enthousiast ontvangen; ze mogen een repetitie bijwonen van Santa Clara Vanguard, de koploper in de World Class op dit moment!

Terwijl de leden van The Pride Open begonnen met de warming up, plakten de heren de twee delen vloer aan elkaar met dubbelzijdige tape en zette een deel van de staff de laatste vlaggen in elkaar.
Daarna was het tijd om te oefenen met het plaatsen van de zandzakken langs de vloer. Omdat een groot deel van de aanwezige medewerkers normaal gesproken niet in de vloer- en decorploeg loopt, moeten deze handelingen natuurlijk wel even goed gecoördineerd worden!

Terwijl de medewerkers in de keuken vast de lunch klaar gingen maken, nam TPO onder leiding van Adam Dalton het prachtige witte vlaggenblok onder handen.

Na een voedzame lunch van brood met beleg, vers gesneden fruitsalade en watermeloen, ging TPO aan het werk met het groene vlaggenblok. De medewerkers splitsten op in een ploeg keuken-poetsers en de boodschappendienst, die inkopen gingen doen voor de lunch van morgen.

Na nog twee uur hard werken kon iedereen bij 'the financial crew' 10 dollar dinner-money halen waarna iedereen in de Van's stapte om naar shoppingcentre The Green gebracht te worden. Na een half uurtje rijden kwamen we daar aan en mocht iedereen los om te gaan winkelen en dineren. The mommy's hebben heerlijk gegeten in The Pub, waar we getrakteerd werden op een gezellige sfeer, heel goed eten en bediening (m/v) in schotse kilts. Bovendien kregen we hier voor het eerst sinds onze aankomst in Amerika écht bestek, in plaats van plastic!

Om 18.30 uur reden we naar de UD Arena in Dayton waar aanstaande zaterdag de finals WGI 2014 worden gelopen. Helaas mochten we niet naar binnen voor een rondleiding, maar degenen die hier voor het eerst waren hebben met een blik door het raam wel een indruk gekregen van hoe geweldig groot deze zaal is.

Aangezien het intussen was gaan regenen zijn we -na een groepsfoto bij de ingang genomen te hebben- snel weer in de Van's gestapt voor de 20 minuten durende reis naar Carlisle, Ohio voor het bijwonen van de repetitie van Santa Clara Vanguard.
Het is een hele ervaring om te zien hoe een groep op dat hoge niveau zijn training afwerkt, en het gaf onze eigen TPO blijkbaar ook een flinke boost want zij zetten zonder warming-up of voorbereiding een prachtige run neer!

Na onze run was het meteen opruimen, terug in de Van's en plankgas naar het hotel. Om 22:15 uur was er een meeting waar het gewijzigde programma voor morgen doorgegeven werd. Maar noet nadat Sylvia had laten zien wat ze allemaal ingekocht had en er een klopjacht ontstond op een supersize rat die naar binnen zat te kijken. Omdat we morgenavond pas om 22:50 uur op moeten voor de prelims, is het hele schema een paar uur opgeschoven.

Zoals inmiddels traditie, zit een groot deel van de medewerkers hier in de Mommy's Room voor een borrel en iets te knabbelen. Omdat we morgen een uurtje langer mogen slapen gaat het licht hier nog niet uit! Zeker niet omdat half TPO zojuist binnen gewandeld is om haren te laten vlechten.

En morgen gaat het dan allemaal echt gebeuren: Prelims-Day!
TPO, heel veel succes en geniet er van!

Good night, sweet dreams, see you tommorow!

...No Kidding Day! (no kidding!)

Voor vandaag stond dan de eerste training op het programma, dus om 8.30 uur zat iedereen in de auto om vervoerd te worden naar de Lebanon Armory, een militaire basis in Lebanon, Ohio. Één van de auto's had een nieuwe chauffeur die er na een noodstop even verderop in de straat achter kwam dat de auto zo zwaar reed omdat er een rare Amerikaanse handrem op stond. (no kidding!)

Rond 10.00 uur kwamen we daar aan, na de onvermijdelijke tussenstop bij Walmart gemaakt te hebben.
Eerste klussen op het programma was het aan elkaar plakken van de vloer met ducktape, en het in elkaar zetten van de vlaggenstokken. Uit diverse koffers werden de doppen en stukken lood verzameld die daarvoor mee gesmokkeld waren, waarna de vlaggen bevestigd konden worden.

Vervolgens begon de grote uitdaging voor de medewerkers: het koken van nasi voor een groep van 36 personen ZONDER fornuis! (no kidding!)) Er kan natuurlijk een hoop veranderen in twee jaar, maar dat de keuken van deze voor ons bekende (trainings)locatie grotendeels verwijderd zou zijn, daar hadden we natuurlijk niet op gerekend.
De "nieuwe" keuken was duidelijk ingericht op vooral NIET zelf koken. De enige apparatuur aanwezig bestond uit 3 grote koelkasten, een magnetron, een koffiezet-apparaat en een gigantische ijsblokjesmachine waar je zeker een hele militaire basis mee van ijskoude cola kunt voorzien!
Er werd ons wel het gebruik van een grill aangeboden. En een grill is in de USA dan helaas niet zo'n elektrisch geval met bovenverwarming maar een barbecue. (no kidding!)


Terwijl de boodschappen-ploeg ging winkelen voor de ingrediënten die buiten de over de koffers verdeelde zakjes nasi-kruiden nodig waren, ging de rest van de medewerkers aan de (hoognodige) grote schoonmaak in wat er van de keuken over gebleven was. Gezien de zwaar verbaasde blik van de militair die zijn maaltijd in een zojuist als door een wonder gereinigde magnetron zette, was dit soort schoonmaakwerk in ieder geval tijdens zijn verblijf op de Lebanon Armory nog niet aan de orde geweest. (no kidding!) Het was hem blijkbaar wel een aangename verrassing, want voor we het wisten kwam hij grote pannen en bakken brengen die we heel goed konden gebruiken!

Met behulp van een door de boodschappenploeg ingekochte stoomkoker en elektrisch kookplaatje, is het ons uiteindelijk toch gelukt een voedzame maaltijd van nasi en salade op tafel te toveren. We waren zelfs op tijd klaar om de eerste volledige run van The Pride Open op Amerikaanse bodem te kunnen bekijken.

Na de maaltijd, die ook nog afgesloten werd met een toetje van vers gesneden fruitsalade,, zocht iedereen zijn spullen bij elkaar en stapten we in de auto voor weer een bezoek aan de Walmart waar voor de zoveelste keer enthousiast ingekocht werd. (no kidding!)

Om 19.30 uur kwamen we terug bij het hotel waar een ieder even de gelegenheid kreeg om zijn/haar spullen naar de kamer te brengen. Op dat moment bleek dat de sloten van Adri's Angels- en The Mommy's Room allebei niet meer werkten, en er dus 8 man (m/v) buitengesloten waren (no F****** kidding!)

Op het moment van schrijven zitten we vlak na de dagelijkse bespreking van de dag die volgt nog gezellig met z'n allen in de ontbijtzaal. Omdat iedereen graag zijn facebook etc wil checken zal het mij de eerstkomende uren waarschijnlijk niet lukken het vandaag geschoten beeldmateriaal on-line te krijgen want de wifi is hier "een goed nederlands woord van drie letters." (no kidding!)

Dus... goodnight, sweet dreams, see you tomorrow!

...Miss Kate Day!

Volgens programma moesten we vanmorgen om 7.00 uur wakker worden, maar je hebt er altijd van die mensen bij die om 5.30 uur al in d'r roze pyama met een kop koffie buiten zitten. Voordeel is dat het douche-schema dan lekker relaxed verloopt in zo'n kamer, zeeën van tijd tot vertrek!

Het ontbijt in dit hotel was ronduit fantastisch! Afgezien van het feit dat we om 6.00 uur al uitgenodigd werden om plaats te nemen, was het aanbod zeer uitgebreid. Vers gebakken wafels, roerei, pasteitjes met ragout, al dan niet geroosterd brood met jam, yoghurt, vruchtensap, melk, koffie, thee .... zo'n beetje alles behalve hagelslag was hier verkrijgbaar.

Om 9.00 uur werden alle koffers geladen in het vrachtwagentje geladen die intussen door een paar medewerkers opgehaald was, en vertrok de stoet naar de Walmart waar we deze keer voor anderhalf uur los gelaten werden.

Om 11.00 uur moest iedereen weer terug naar de Vans waarna we naar het Foundations Performance Center reden voor een danceclass van Miss Kate Jablonski. Terwijl de medewerkers lekker buiten in het zonnetje zaten, werden de dames en heer van The Pride of the Netherlands flink bezig gehouden. Een nieuwe dans en een grote limonade-beker rijker, vertrokken we even voor 14.30 uur richting Sharonville waar we de rest van de trip zullen verblijven.

Na de reis twee keer onderbroken te hebben bij een McDonalds; één keer voor een koffie-, rook- en plaspauze en één keer voor een diner-, rook- en plaspauze, kwamen we rond 22.30 uur aan bij de LivINN.
De entree van het hotel ziet er schitterend uit. De kamers zijn prachtig ingericht en na inspectie van de ontbijtzaal kunnen wij u melden dat we de beschikking hebben over niet één, maar wel twee wafelijzers!

Op dit moment zit onze kamer vol met bezoek, en is de douche in gebruik door een TPO-er die geen zin heeft om op haar eigen kamer op haar beurt te wachten.
Wij gaan ons best doen weer op tijd het licht uit te doen; slapen zal in ieder geval wel lukken!

Good night, sweet dreams and see you tomorrow for a new adventure!

Aangezien onze kamer vandaag aan de beurt is om het stukje te schrijven, zult u ditzelfde verhaal vandaag op 2 verschillende sites treffen. Onze excuses voor eventueel ongemak. ;)


UPDATE! Op dit moment (0.18 uur) zit eindelijk iedereen in zijn eigen kamer! Om de lol compleet te maken hadden we 1 defecte douche, en van een andere kamer ging de deur niet meer open, zodat Adri bijna zijn angel's over andere kamers moest gaan verdelen. :)

...Fly Away Day.

Volgens programma verzamelden de leden van The Pride of the Netherlands en de medewerkers die ook deelnemen aan de Dayton-tour 2014 vanmorgen om 7.30 uur op Schiphol. De meesten van hen hadden helemaal niet geslapen en dat was ze aan te zien! Betreffende gezelschap (niet mooi dus maar wel redelijk vrolijk) wist -nadat de storing aan de check-in verholpen was- ons kikkerlandje zonder problemen te verlaten. Het gezelschap zat verdeeld over het vliegtuig en zeker de dames die tussen twee vreemde heren ingeklemd zaten brachten de reis grotendeels slapend door.

Na aankomst op het vliegveld in Chicago begon het wachten op terugkomst van de medewerkers die de huurauto's op moesten halen. Alles is groot in Amerika, zo ook de wachttijden! De tijd werd grotendeels doorgebracht met spelletjes, snoetenpoetsers, trekdroppen en een snelcursus vreemde nederlandse woorden voor Alan.

Zoals eerder gezegd is alles groot in Amerika, zo ook de auto's. We hebben de beschikking over luxe vervoer waar 7 mensen per auto ruim kunnen zitten. Daarnaast natuurlijk elektrisch openende deuren en een achteruit-rijd-systeem met camera. De gekoelde ruimte onderin de auto is natuurlijk ook aanwezig, alsmede een prachtig video-schermpje die je uit het plafond kunt laten zakken. Dat de video-speler om het scherm daadwerkelijk mee te gebruiken niet aanwezig is, mag de pret niet drukken!

Na twee ritten van vliegveld naar hotel om alle koffers daar te krijgen (het vrachtwagentje is pas morgen beschikbaar), had iedereen even tijd om zichzelf op te frissen. Een aantal dames maakten daarbij dankbaar gebruik van het in het hotel aanwezige zwembad. Daarna moest er natuurlijk gegeten worden! Er was een lokatie uitgezocht waar McDonalds, Kentucky Fried Chicken en een Mexicaan vlak naast elkaar zaten. Voor ieder dus de keus uit die drie om de door het opperhoofd uitgedeelde dollars te besteden.

Na een bliksembezoek aan de Walmart, was iedereen vrij om op de kamer naar de keuze de ingeslagen zakken chips, flessen fris, bier en wijn soldaat te maken.
Volgens het programma moet om 23.00 uur het licht uit, en als ik de mensen om me heen op dit moment zo aankijk, gaat dat vast wel lukken! ;)

Good night, sweet dreams, see you tommorow!

...CGN Championships-day!

Mag ik u voorstellen: Kersvers nederlands kampioen Winterguard Open Class  2014, The Pride of the Netherlands!



(foto gepikt van Marie-Louise, met dank!)

Dit word het laatste bericht op deze blog vanuit Nederland, want we dienen ons over anderhalf uur bepakt en bezakt te melden op Schiphol. Afhankelijk van de aanwezigheid van wifi in ons hotel, hoop ik het volgende bericht morgenavond vanuit Chicago te plaatsen.

..shopping for socks-day!

Over 4 dagen vertrekt The Pride of the Netherlands -plus staff en medewerkers- naar Dayton, Ohio, USA om deel te nemen aan de wereldkampioenschappen Winterguards 2014.
Ik ben zo gelukkig om als medewerker aan dit geweldige avontuur deel te mogen nemen!

Net als 2 jaar geleden zal ik elke dag van deze USA-tour mijn best doen via dit blog de thuisblijvers door middel van tekst, foto en video op de hoogte te houden van wat The Pride of the Netherlands daar allemaal mee maakt. Natuurlijk zullen ook de meiden et garçon van TPO iedere avond hun belevenissen publiceren op hun eigen site (zie link onder aan de pagina), maar als medewerker maak je soms net even andere dingen mee die soms toch wel erg leuk, grappig, interessant zijn om met een ieder die maar geïnteresseerd is te delen!

Hier in huis staat deze week grotendeels in het teken van "het inpakken van de koffer". Zoals waarschijnlijk algemeen bekend, gaat de vloer in delen mee in koffers om een groot bedrag aan vervoerskosten te besparen. Gevolg is dat twee deelnemers op de heen reis 1 koffer moeten delen. Aangezien een koffer niet zwaarder mag zijn dan 23 kilo, en de koffer zelf ook nog een bepaald gewicht heeft, komt dat neer op 10 kilo bagage per persoon. En geloof mij maar; een pyama is altijd zwaarder dan je denkt!

Naast deze koffer heb je nog de beschikking over een stuk handbagage (klein koffertje op wielen bijvoorbeeld) en 1 personal item; bijvoorbeeld een rugzak, handtas of laptoptas. Dit alles is gebonden aan bepaalde maximale afmetingen. Dat word dus morgenavond passen en meten om te zien of we alles dat we mee willen nemen ook daadwerkelijk mee kunnen nemen!

Vandaag was het echter eerst belangrijk überhaupt alles in huis zien te krijgen dat ik nodig heb. En als je dan tot de ontdekking komt dat je sokkenla maar heeeeel weinig sokken bevat die netjes met zijn tweeën dezelfde kleur hebben, moet je na je werk dus nog even snel shoppen!

*note to self: nog mini pindakaas/hagelslag en liter-zakken met zipp-lock vergeten te kopen!