...another shoppingday!

Het is de dag na de Finals. Als ik om 9.30 uur wakker word zijn er al een aantal medewerkers op. Zelfs Adri -die de laatste groep feestbeesten vanmorgen rond 4.00 uur naar 'huis' gereden heeft- is al op weg naar de douche. Gert is zo lief geweest een paar extra bekers koffie mee te nemen uit de ontbijtruimte, dus ik hoef even niet verder dan het balkon. :)

Aangezien de ontbijtruimte om 9.00 uur sluit, worden brood en beleg op het balkon gezet zodat de uitslapers kunnen brunchen als ze wakker worden. Intussen zijn er allerlei mensen al druk bezig met de thuisreis. Het zwarte doek word in banen gescheurd en over verschillende koffers verdeeld. Het overgebleven stukje vloer (bekend als 'de slurf') word in stukjes geknipt voor de TPO-leden die graag een aandenken willen hebben. Men legt kleding klaar voor morgen (wat voor temperatuur hebben we in Nederland?) en hijst zich in een zomers setje voor vandaag want het is schitterend weer!

Om 13.00 uur zit iedereen in de van om naar Cincinnati te vertrekken voor het laatste rondje shoppen in de USA. Aangekomen in de parkeergarage werd iedereen verzocht bij Adri zijn/haar dollars voor het diner op te halen, waarna ieder (maar altijd met minimaal 2) zijn gang kon gaan tot 18.00 uur.

Ieder had zelf de keus om in Cincinnati te eten of zijn/haar dollars te bewaren tot we terug waren bij het hotel en daar bij Applebee's of een van de andere tenten in de buurt te gaan eten. Het grootste deel koos voor Applebee's -en werden er zowaar nog binnen gelaten ook- waar we weer heerlijk gegeten hebben.

Bij thuiskomst na het diner stond er een weegschaal voor de deur waar je even met en zonder koffer op kon gaan staan. Dat was wel even schrikken! Vooral voor diegenen die even niet in de gaten hadden dat er een Amerikaanse maataanduiding op de weegschaal staat. ;)

De rest van de avond was iedereen lekker relaxed op z'n kamer bezig. Veel van ons waren druk met ipad's en laptop's, en natuurlijk moesten alle flessen, zakken chips en snoep leeg. Dat scheelt weer kilo's in de koffer!

Om 9.15 uur was er nog even een korte meeting om het vertrek naar huis morgen in goede banen te leiden. We mochten voor de laatste keer bij Adri lunchgeld komen halen (aaaah!)
Na aankomst op Schiphol moeten we onze koffer ophalen en verzamelen bij de koffiecorner -zoals aangegeven in het tourboek- waar we nog een keertje een kopje koffie/thee/chocolademelk krijgen van Adri (luid gejuich) en daarna is de guard vrij om te gaan.

... Finals Day!!!

Het is nu 7.44 uur hier, en ik zit -met de andere medewerkers- op de tribune van de zaal in Miamisburg te kijken hoe de dames van TPO een training van drie kwartier af werken. Iedereen heeft al netjes ingevlochten haar, showmake-up op, en het grootste deel van de meiden loopt al in het goud. Over 2 uur is het showtime en we beginnen al aardig in de stemming te komen. Vooral het bekijken van het filmpje van een kussengevecht van gisteravond op de telefoon van Peter brengt de lachspieren in de juiste positie voor deze dag.

8.15 uur. De vloer is weer netjes opgevouwen. Degene die nog geen goud droegen hijsen zich daar snel in, en iedereen stapt weer in de van's voor de rit naar de UD Arena waar het vandaag allemaal gaat gebeuren. Tijdens de rit word er nog even make-up bijgewerkt, een slokje water gedronken, hier en daar nog wat gesnoept.

8.40 uur. We arriveren bij de UD arena. Hoewel de lucht steeds donkerder word, is het op dit moment nog droog. De dames van TPO trekken op de parkeerplaats hun witte pakken over het goud, want van kleedkamers hebben ze hier nog nooit gehoord. Netjes 'in line' lopen ze naar de hoofdingang van het gebouw om hun toegangsbandjes op te halen. Adam komt ons gezelschap houden, en tijdens de wachttijd in de gang zet hij samen met Robby zo'n beetje de show voor 2013 vast in elkaar.

De volgende gang is naar de body warming-up. Hoewel er op ieder bord in de omgeving aangegeven staat dat er binnen het gebouw niet gefilmd mag worden, besluiten we dat ons Engels er zojuist sterk op achteruit gegaan is... met draaiende camera achter de meiden aan! Iedere WGI medewerker die we onderweg tegen komen schijnt te denken dat we hier toestemming voor hebben (of ze denken helemaal niet) In ieder geval komt er niemand vertellen dat we de camera uit moeten zetten. :)

Van de body warming-up naar de zaal waar de meiden even met hun riffles, sabels en vlaggen mogen gooien. Dan is het alweer tijd om naar de opmars te lopen, waar de vloer- en decorploeg al op scherp staat.

En daar gaan ze de vloer op, zien meteen hun collega's van Beatrix staan, zwaaien naar de camera waar het thuisfront naar zit te kijken en kruipen onder het zwarte doek om de sterren van de hemel te performen. We zitten ademloos op de tribune te kijken hoe Onze Trots in de finale van de WGI Independant Open hun hele ziel en zaligheid in hun show leggen. Met als resultaat een supersterk (bruin) vlaggenblok en een dansgedeelte dat er zo energiek uit ziet dat het lijkt alsof Kate zelf daar 19 keer staat!
De vloer- en decorploeg haalt alles zo snel mogelijk van het veld en komen met een noodgang de helling op. En ook dat word openlijk maar toch stiekem op film vast gelegd.

Aangekomen bij het einde van de tunnel -die op de parkeerplaats uit komt- blijkt het standaard Nederlands weer te zijn: het regent dat het giet! De hele groep -inclusief equipement- rent naar een tent aan de overkant waar meteen de vlaggen van de stokken gehaald worden. De vlaggen gaan mee terug naar Nederland, maar de stokken zijn verkocht aan Adam. Dat scheelt een hoop kilo's bagage! Ook de vloer ligt al in de container, op het deel na dat voor de meiden in delen geknipt word, want ze willen allemaal graag een stukje hebben als herinnering aan deze prachtige show. De heren chauffeurs zijn zo vriendelijk de van's op te halen om de dames voor de tent op te halen zodat ze in goud/wit en op teenslippers of pantoffeltjes niet nog even snel een longontsteking oplopen.

11.00 uur. Ik heb er intussen flink spijt van dat ik vanmorgen in korte legging vertrokken ben. Ik grijp mijn koude benen aan als excuus om een leuke joggingbroek te scoren.

Om 12.00 uur verzamelt iedereen bij de van's voor de lunch. Brood met beleg, stukken meloen en een bekertje vruchtenyoghurt. Steeds vaker hoor je intussen woorden als "lekker knapperig stokbrood", "Nederlandse kaas" en "rosbief" vallen. Wat zijn we ontbijt- en lunchtechnisch gezien toch verwend in Nederland! De lunch word grotendeels in de van's of onder openstaande achterkleppen opgegeten want het hoost nog steeds. (of alweer?)

12.45 uur. Dit is het moment om even te shoppen in de grote tent die vol staat met aanbieders van allerhande artikelen die allemaal met colorguard te maken hebben. De mensen van de stand waar je kleding kunt laten bedrukken, waren wel zo vriendelijk een prachtige 'the Pride of the Netherlands'-logo voor ons te ontwerpen.

13.45 uur. We zitten klaar op de tribune voor de retreat van de WGI Independent Open, en zijn intussen wel benieuwd hoe onze meiden gescoord hebben. De retreat gebeurd hier in de USA helemaal in stijl. Licht uit, spot aan, en daar komen alle units links en rechts de trap van de tribune af, naar de vloer. Iedere unit word voorgesteld terwijl ze op de gigantische schermen in de lucht in beeld zijn. En dan begint het noemen van de score's.
12th place, 84,65 Points, The Pride of (wij willen al gaan staan om te juichen) Missouri State (oh shit, dat zijn wij niet, gauw weer met je kont op de stoel)
Toen we dan echt aan de beurt waren bleken we geëindigd te zijn op de tiende plaats met 85,50 punten. Een prachtig resultaat!

16.00 uur. Tijd voor een hapje! (of 2, of 3, of...) Wie op het idee kwam om weer in de Golden Corral te eten, is bij mij niet bekend maar ik ben diegene zeer dankbaar! Het eten was weer heerlijk. Bovendien is er voor iedereen wel iets wat hij/zij graag lust en hebben ze een fantastisch toetjesbuffet met chocoladefontein.

17.15 uur. We vertrekken weer naar de UD Arena. Deze keer om gewoon lekker te genieten van de shows die in de World Class opgevoerd worden. En dat is een hele belevenis! Onze favoriet -'the Pride of Cicinnati' ging met een bronzen medaille naar huis. We hebben ook nog flink gejuicht voor Danielle (Beatrix). Zij loopt op het moment in Santa Clara Vanguard en mocht een zilveren medaille mee naar huis nemen. En op de eerste plaats eindigde Onyx. (Hoe vond je die show? O. Niks)

23.00 uur. De laatste retreat van deze WK hebben we achter de rug. De hal ligt vol gele snippers papier die de lucht in werden geblazen. Nu start het feest in het Marriot hotel, maar wij zijn er van overtuigd dat de dames en staff ons daar niet echt bij nodig hebben. ;)
Het grootste deel van de medewerkers gaat dan ook in twee van's en de huurauto van Gea naar het hotel. De rest van de van's, met ieder een chauffeur blijft bij het Marriot om de leden die klaar zijn met feesten naar huis te brengen. Het is hier nu 3.15 uur, en twee van de van's moeten nog arriveren, dus gaan wij er van uit dat het daar erg gezellig is!

Hiermee mogen we het WK als beëindigd beschouwen, maar daarmee eindigt nog niet onze reis! Dus, welterusten en tot morgen!

...Half Finals Day!

Vanochtend draaiden we zo ongeveer hetzelfde schema als gisteren, alleen een uurtje later. Enkele dames meldden zich vast op de kamers van 'hun' kapsters zodat ze er wat dat betreft al helemaal klaar voor zijn. Om 8.30 stapte iedereen in de van's om -met onderweg een korte shopstop- naar de trainingslocatie in Miamisburg te rijden. Warming-up, cross the floor en de laatste puntjes op de i voor het optreden in de Semi- Finals vanmiddag (luid gejuich!)
De medewerkers waren intussen zwaar aan het gokken (1 dollar de man/vrouw) op de plaats in de ronde- en einduitslag.

Na twee uur trainen stond de lunch al weer klaar op het grasveld voor de school aan de overkant van de weg. Lekker in het zonnetje even ontspannen met een sneetje brood, een appeltje of een stuk meloen. De kapsalon werd weer geopend, de dames van TPO trokken het goud weer aan en de showmake-up werd opgebracht. Tegen het eind van de lunch -Surprise!- was daar opeens Trevor, die door iedereen zeer enthousiast ontvangen werd.

Om 12.30 werd alles en iedereen weer in de van's geladen en reed de Pride karavaan naar Cicinnati voor de Semi-Finals Independant Open Class. Bij aankomst was er eerst even assistentie nodig op het toilet. Verschillende TPO dames moesten heel nodig en het is niet mogelijk in je eentje dat goud uit en weer aan te trekken!
Warming-up en stretch gebeurde op de parkeerplaats waarna de dames naar binnen gingen om warm te gooien. Intussen hielpen de altijd bereidwillige heren van vloer- en decorploeg even een Amerikaanse unit die wat problemen met hun decor hadden. Er werd nog geprobeerd daar een "beer and applepie" voor binnen te slepen maar deze mensen kennen natuurlijk de Nederlandse gewoonten op dat gebied niet.

Ruim op tijd stonden de medewerkers met vloer en decor klaar in de gang (geen oplopende tunnel deze keer) naar de opmars. Zo ruim op tijd zelfs dat we een unit die met hun hele hebben en houden achter ons liep, even voor moesten laten gaan. En ineens was het moment weer daar: the Pride of the Netherlands betrad de vloer. De vloerploeg voerde het kunstje met vloer en doek perfect uit terwijl de meiden weer naar hun collega's van Beatrix zwaaiden die enthousiast terug wapperden met 'ons' spandoek.
De show die de meiden daar op de vloer brachten was helemaal fantastisch! Op de helft van de show besefte ik dat ik echt weer moest gaan ademhalen omdat ik anders het dansgedeelte aan het eind niet eens meer zou beleven!
De afmars komt buiten het pand uit, en daar stonden de meiden dan op hun blote voeten. Ze kregen een staande ovatie van de medewerkers voor deze geweldige prestatie. Er werd een hoop geknuffeld, hier en daar vielen tranen van geluk en er was telefonisch contact met thuis, waar in het Pride gebouw een hoop mensen aanwezig waren om gezellig samen te kijken naar wat TPO vandaag presteerde. Een binnengekomen sms-je van Rob Schram meldde: "Pff, we krijgen die 300 bitterballen niet op!"

Na een half uurtje uitblazen op het parkeerterrein kwam de pizza-express voorrijden. Ik denk dat de man zich zelden ZO gewenst voelt tijdens zijn werk! De 16 afgeleverde pizza's gingen schoon op. We hebben na dat diner nog de resterende shows van de IO semi-Finals bekeken waarna alles en iedereen weer in de van's geladen werd voor de rit naar het hotel.

Langzaam maar zeker werden de score's bekend: we bezetten de 10e plaats met 86,65 punten, dus een ticket voor de Finals!

Om 19.45 was er een meeting in feeststemming. Zelfs het bericht dat iedereen morgenochtend om 8.30 uur met het haar gevlochten en showmake-up al op in de van's moet zitten wist de pret niet te drukken.

Het word een hele drukke dag morgen, en het hoogtepunt daarvan zal plaats vinden om 9.30 uur, want dat is showtime in de Finals voor The Pride of the Netherlands!

Nu gaan we snel nog even douchen, sommige meiden willen hun haar vast gevlochten hebben, en dan is het echt lights out, tot morgen!

... Prelims Day!

Omdat ik vandaag ook de tekst voor de Pride site zou schrijven, is deze blog bijna hetzelfde. BIJNA! ;)

Wake up, it's six o'clock!
Snel douchen en ontbijten want om 6.30 uur ging de kapsalon al open. Verdeeld over kamers en de ontbijtruimte werden de 20 dames van The Pride of The Netherlands van het showkapsel voorzien: van rechts voor naar links achter ingevlochten (van de achterkant gezien) eindigend in een lange vlecht met aan het eind de (verf)kwast. Zoals bijna alles in de winterguard-shows heeft zelfs het kapsel een betekenis die te maken heeft met het onderwerp van de show.

Tijdens de meeting van gisteravond was al instructie gegeven de koffertjes met benodigdheden voor vandaag vast klaar te zetten omdat er vanmorgen alleen ruimte was voor douchen, ontbijt, lunchpakketje klaar maken en vlechten. Om 7.45 uur zaten de dames dan ook in gouden pak (onder joggingpak) in de van's om te vertrekken naar de UD arena.

De warming-up begon al op de parkeerplaats. Voor de dames van TPO en voor de vloerploeg! De heren moeten straks immers na de show wel even het karretje met de volledige vloer de helling van De Tunnel optrekken die van de opmars naar de uitgang van het gebouw loopt. Inderdaad, u leest het goed: de VOLLEDIGE vloer!
Afgelopen dinsdag werd besloten om de vloer -die eerder uit twee delen bestond- aan elkaar te plakken en tegelijk met het zwarte doek uit te leggen, zodat publiek en jury onze prachtige vloer pas te zien krijgt op het moment dat het zwarte doek weggetrokken word.
Na wat overleg, proberen, heroverleg, weer proberen (dit alles met de stopwatch in de hand) werd er groen licht gegeven dit inderdaad vandaag zo op het veld te brengen. Dit betekende ook een aanpassing voor de meiden, want zij moeten nu met hun vlaggen en equipement onder het doek door (omhoog gehouden door leden van de vloerploeg) naar hun startpositie zien te komen. Maar wat is het effect fantastisch!!

Terwijl we klaar staan in DE Tunnel stromen de sms-jes met succeswensen van het thuisfront binnen. Van zo ver weg weet onze trouwe aanhang ons een warm gevoel en steuntje in de rug te geven. Met een big smile betreden de meiden van The Pride of the Netherlands de vloer.....

Wat is het toch geweldig om op de tribune meteen een groot spandoek te zien wapperen met "The Pride of the Netherlands" er op! Een hele opsteker voor de toch wel nerveuze dames van TPO. Beatrix-leden Michael, Susan en Melissa; geweldig leuk! Dit laat ook weer eens zien hoe solidair de leden van de verschillende units onderling in Nederland zijn.

En ineens krijgen de heren groen licht om vloer en doek volgens de nieuwe methode uit te leggen. De meiden kruipen onder het doek, de medewerkers gaan op de tribune zitten en daar klinkt die prachtige muziek van Starry Night door die immense zaal. Ineens staat daar Manon voor de 'aardappel-eters' en met een goed gevangen eerste toss begint de show dan echt. Het zwarte doek word weggetrokken en wat ziet die vloer er prachtig uit op de grote schermen die in de nok van de zaal hangen. De meiden 'schilderen' hun handtekening op die vloer en zien er prachtig uit in hun goud/witte kostuums. Dat alles in combinatie met een mooi synchroon vlaggenblok maakte het al snel hard nodig de Kleenex onder uit mijn tas op te diepen! Van Gogh - the Dutch Master blijkt met 86,2 punten goed voor de elfde plaats (van de 30!!) , en dus ook een startticket voor de semi-finals. Het is zeker het vermelden waard dat The Pride of the Netherlands de hoogste uitgangsscore in hun ronde behaald heeft voor het geschreven boek GE. En dat we kunnen dansen is nu ook duidelijk bewezen, gezien de score van 90,88 voor movement. Wij kijken uit naar morgen, want wij weten hier met z'n allen dat de show NOG beter kan! Wij zijn super trots op onze staff en leden voor het behalen van dit resultaat.

Vanaf dat moment was het alleen nog maar genieten... van het zonnetje buiten, aansluitend van de airco binnen, van de pizza, popcorn en wat al niet meer verkocht werd, van het gevoel goed gepresteerd te hebben en natuurlijk van de shows die door de andere units op de vloer gebracht werden.

Om 17.00 uur begonnen de magen te knorren en ging de Pride Karavaan naar de Golden Corral in Dayton. Dit is het soort restaurant waar je met je bordje langs verschillende warme en koude buffetten wandelt en (onbeperkt!) kunt kiezen wat je maar lekker vind.
Na een laatste rondje langs het toetjesbuffet moest iedereen terug in de van's voor de rit naar de trainingslocatie in de sportzaal van de Medlar View Elementary in Miamisburg voor een repetitie van 2,5 uur. Een aantal medewerkers zetten intussen de plaatselijke supermarkt op stelten. Anderen maakten van de gelegenheid gebruik voor een tukkie op zo'n lekkere dikke blauwe mat terwijl de rest het rond hangen in de hal van de school afwisselden met een wandelingetje in de omgeving.

Aansluitend op de repetitie werd nog een korte meeting gehouden met instructie's voor morgen. Daarna de rit naar het hotel en eerst de showkleding uithangen zodat we in de semi-finals weer een kreukloze Pride of the Netherlands op de vloer kunnen brengen. Nog even lekker douchen en voor de zekerheid onderling de koffercheck. (water? handschoentjes? lampje? slippers?)

Voor het thuisfront is het vroeg in de ochtend op het moment dat deze laatste regels getypt worden. Voor ons is het laat in de avond dus "lights out, sweet dreams and good luck for tomorrow!"

Op het moment dat bovenstaande tekst al op de Pride site geplaatst was, en ik nog bezig was het bijgaande filmpje te uploaden naar you tube, kregen we plotseling te maken met spanning en sensatie!
Nadat de heren chauffeurs hun passagiers afgezet hadden bij het hotel, gingen ze nog even tanken zodat we morgen zonder oponthoud overal kunnen komen waar we wezen moeten. Adri -blijkbaar in de veronderstelling dat Amerikaanse politieagenten niets anders zijn dan donut vretende blinde kippen- zette zijn auto even strak voor een van rechts komende politiewagen op de weg en werd onmiddellijk aangehouden. Omdat de politieagenten dat onguur uitziende type met dat rare accent blijkbaar niet vertrouwden, stond er in no time een tweede politiewagen naast om assistentie te verlenen. Lang verhaal kort: uiteindelijk liep alles met een sisser af en zit Adri op dit moment met een drankje en een hapje nog even prinsheerlijk tv te kijken.

...nog steeds POC-day... een toegift!

Speciaal voor de mensen thuis met ontwenningsverschijnselen ! :)

...POC day (yes!)

POC staat voor 'Pride of Cincinnati ', een van de betere Amerikaanse units die dan ook hoog scoren in de Independant World Class. In 2001, 2005 en 2007 hebben zij zelfs de titel in de wacht gesleept. Geen wonder dat de TPO-dames (en de aanhang stiekem ook) vol verwachting uitkijken naar een meeting met deze unit!

We mochten vanmorgen uitslapen, met die restrictie dat er na 9.00 uur geen ontbijt meer te krijgen is in het hotel. Omdat we mogelijk pas laat kunnen lunchen vandaag was het wel de bedoeling dat iedereen een stevig ontbijt binnen kreeg. De gebruikelijke vroege vogels zaten om 7.00 uur al weer aan de toast met boter en jam, in gezelschap van de gisteravond aangekomen Gea en Wilma. Om 10.30 had iedereen weer zijn rondje 'ontbijt/douche/aankleden/contact met thuis' gehad en vertrok de Pride-karavaan naar dezelfde trainingslocatie als gisteren: the Middletown Armory.

Bij aankomst kregen we toestemming om op ons tenen naar de galerij boven te sluipen om daar vandaan de training van Aimachi te bekijken. Nadat we een minuut of 10 met open mond van verbazing hadden staan bekijken wat voor acrobatische toeren deze unit uithaalde met majorette-stokjes, raakten we gewend aan het concept en konden de monden weer dicht. Na zo'n drie kwartier training en het regelen van de lunch (volgens Arthur werd er 4 haaienvinnensoep besteld), trakteerde Aimachi ons op een geweldig goed uitgevoerde show.** Natuurlijk moesten er toen nog even foto's gemaakt worden van de twee groepen samen waarna er cadeautjes uitgewisseld werden.

Eindelijk waren wij dan aan de beurt! Na een warming-up en even ingooien gedroegen onze TPO dames zich als ware dutch masters en brachten een goeie show op de vloer.

Intussen had de dutch invasion ook al weer de keuken overspoeld en werd er hard gewerkt aan een warme lunch. Na nog een uurtje trainen konden de TPO dames en begeleiding smullen van een heerlijke macaroni met twee soorten saus (in Sil d'r koffer meegebracht uit Nederland), aardappelpuree en sla. Als toetje een lekker bakje vruchtenyoghurt en terug de vloer op voor nog een rondje cleanen. Tegen het eind van de training kwamen de leden van The Pride of Cincinnati binnendruppelen om de run te kijken. Hoewel wij als toeschouwers het gevoel hadden dat de meiden van TPO er nagenoeg doorheen zaten, zetten zij een hele goede show neer, waar door POC heel enthousiast op gereageerd werd.

Nadat iedereen weer een rondje door de keuken gegaan was om een lunchpakkketje klaar te maken (voor nu of later), mochten we vanaf de galerij de run van POC bekijken. ** Woorden schieten hier tekort om te beschrijven hoe geweldig deze show is.... er gebeurd zoveel dat je ogen, wow's, oooh's en aaah's te kort komt!
Na de run snel naar beneden voor een groepsfoto en een praatje tussen leden van de beide Pride's. Gelukkig hebben we een uitgebreide 'Pride Media Group' bij ons om iedereen met oude bekenden of nieuwe vrienden op de foto te zetten.

**We moeten de mensen thuis op dit moment helaas nog even teleurstellen. Hoewel beide units zo geweldig waren ons toestemming te geven om hun shows te filmen, vinden we het niet netjes deze nog voor de WGI op internet te zetten. Ze komen natuurlijk wel beschikbaar op DVD als we weer thuis zijn!

Het viel niet mee om afscheid te nemen van de leden van POC, onze spullen bij elkaar te pakken en te vertrekken, maar zij moesten verder met hun training en wij moesten allemaal de van's in naar de 'University of Dayton Arena' waar de dames vanTPO een korte rondleiding kregen.

Op weg naar het hotel kregen we nog even de tijd eventuele benodigdheden in te slaan.

En morgen begint het dan echt! Prelimsday! Voor alle meiden en natuurlijk ook de staff: Jullie hebben mij al lang overtuigd dat jullie Dutch Masters zijn in wat jullie doen - heeeeeeeeel veel succes morgen!

....working hard day.

De gebruikelijke vroege vogels zaten vanmorgen met goed humeur om 7.00 uur alweer aan het ontbijt. Omdat je met vier m/v in een kamer slaapt, is er natuurlijk wel een beetje planning nodig om om 9.00 uur allemaal in vol ornaat weer in de van's te zitten. Na 6 dagen zijn de douche- en ontbijtshifts al aardig ingeburgerd.

Wie klaar is met ontbijt, douchen en aankleden haalt over het algemeen zijn/haar laptop, iPad of telefoon tevoorschijn; even een momentje voor contact met thuis!

Aangezien het 'working hard day' is, was er op weg naar de trainingslocatie een korte stop van 20 minuten om eventueel nog benodigde (lees: vergeten in te pakken) sportartikelen als kniebeschermers en zweetbandjes in te slaan. Hier en daar beginnen de voorraadkasten op de kamers al aardig leeg te raken dus ook de afdeling 'levensmiddelen' was vrij populair.

Na deze korte stop gingen we op weg naar de trainingslocatie van vandaag: een militaire basis in Middletown. Na aankomst begonnen de meiden van TPO meteen met de training en ging een deel van de medewerkers boodschappen doen voor lunch en diner want we mogen op deze locatie gebruik maken van de keuken! Het gebruikelijke naaikransje had intussen wel wat aanpassingen en reparaties te doen.

De lunch bestond uit brood met beleg en een heerlijke fruitsalade die door de medewerkers (onder leiding van chef Henri) vers gesneden was. Na de lunch werd er opgeruimd, bestek afgewassen en gingen de medewerkers van de 'cold shift' meteen aan de gang met het snijden van de sla en groenten voor het diner. Peter ('hot shift') maakte intussen croutons van de overgebleven kapjes brood, want weg gooien is zonde! (We blijven ook in de USA natuurlijk wel zuinige Hollanders!)

Na de lunch gingen de dames verder met het verbeteren van de show (kan het nog mooier/strakker/beter?) terwijl de 'hot shift' de pannen op het vuur zette. Na een tijdje kwam er dan ook al een heerlijke etenslucht de zaal in die menigeen alvast deed watertanden.

Om 17.00 uur was het einde training en tijd voor het diner die bestond uit een heerlijke gehaktschotel (verkopen ze die Sloppy Joe saus ook in Nederland?), sperzieboontjes, aardappelpuree en sla met tomaat/komkommer/augurk/croutons en 3 soorten dressing naar keuze. Dat ging er echt wel in!

Afwassen, opruimen, vloer, doek, vlaggen en equipement weer in het busje laden en iedereen weer naar zijn eigen van voor de reis naar Dayton Mall. Er kan immers nooit genoeg gewinkeld worden!

Terug in het hotel ging iedereen naar de ontbijtkamer voor de dagelijkse meeting om het programma voor morgen te bespreken. Aldaar wachtte een geweldig leuke verrassing: Gea en Wilma kwamen tijdens de meeting onverwachts binnen! Voor de mensen van buiten the Pride: Gea is stafflid van de A-class en Wilma is een van onze trouwste supporters.

Na deze verrassing zat natuurlijk niemand er op toebedachten meteen zijn/haar bed in te duiken. Op het moment dat ik dit schrijf lopen mensen dan ook nog van kamer naar kamer om gezellig bij te kletsen onder het genot van een drankje en een hapje.

Morgen wacht ons een ontmoeting met the Pride of Cincinnati en Aimachi

Lights out, goodnight!

... Tweede paasdag aka shoppingday!

Vandaag staat het Prime Outlets in Jeffersonville op het programma, the place to be als je graag dollars uitgeeft aan kleding. (en dat doen we!)

Maar eerst gingen we dezelfde weg als gisteren naar Miamisburg voor de dagelijkse training. De dames van TPO werden 4 uur lang door de mangel gehaald terwijl 4 medewerkers een hele trage cross-the-floor uitvoerden terwijl ze de laatste twee banen aan het zwarte doek naaiden. De mini-naaimachine werkte prima (tot de laatste meter aan de beurt was natuurlijk) en tot onze verrassing hebben we het zelfs gered met nog steeds de eerste set batterijen er in. Zoals het een naaikransje betaamt werd er tijdens het werk lustig op los gekletst over van alles en nog wat (maar niks bijzonders). De timing was perfect want nog geen minuut voordat TPO de run ging lopen was het doek klaar. Een ander deel van de medewerkers waren intussen druk met stunten op een basketbalveld in de buurt.

Na de training stond buiten alles al weer klaar voor de lunch, zodat iedereen lekker in het zonnetje (jaha! Het is hier prachtig weer!) even kon bijkomen van de verschillende activiteiten en het hoognodige brood en fruit naar binnen kon werken. Daarna werden de van's weer geladen. Op naar het outlet-center!

Dit outlet-center is een verzamelplaats van outlet-stores van vooral bekende merken. Nike, Puma, Ralph Lauren, Tommy Hilfigger, je vind ze daar allemaal! We hebben daar een aantal uren de tijd gehad om onze dollars uit te geven, en dat is in de meeste gevallen ook goed gelukt! Om 20.00 uur moest iedereen weer verzamelen op het parkeerterrein. Het was wel de bedoeling dat iedereen dan ook zijn diner achter de kiezen had, zodat de van's weer ingeladen konden worden en zonder verder oponthoud door konden rijden naar het hotel. De wachttijd op de resterende nog in winkels verkerende leden, werd -zoals bijna al traditie is intussen- doorgebracht met een dansje.

Na aankomst in het hotel was het helaas nodig ons met volle prullenbakken en vieze handdoeken te melden bij de receptie aangezien er voor de tweede achtereenvolgende dag niet schoon gemaakt was in onze kamers tijdens onze afwezigheid. Marcha werd in duidelijke Nederlandse taal gesouffleerd en wist dat in prachtig -en minder provocerend- Engels Om te zetten. Helaas met weinig resultaat. Er waren maar 8 schone handdoeken in het magazijn aanwezig. Hoera voor degene die "badhandoek" op de lijst van mee te nemen benodigdheden in het tourboek heeft gezet! We hopen nu morgen in de loop van de dag schone handdoeken van het hotel te krijgen.

Na een korte meeting gingen de dames van TPO naar bed want morgen is het 'working hard day' met een training van 10.00 tot 17.00 uur!

...eerste paasdag.

De paashaas was al vroeg in de ochtend langs geweest en had op iedere ontbijttafel een bakje paas-eitjes achter gelaten. Dat was, met de ontdekking dat de koffie in dit hotel een stuk beter is dan in het vorige, een geweldig goede start van deze dag.

Na een bliksembezoek aan de wal-Mart waar essentiële benodigdheden als een naaimachine en een geluidsinstallatie ingekocht werden, vervolgde de Pride karavaan zijn weg naar Miamisburg voor de eerste echte training van deze trip.

Aangekomen op de trainingslocatie begon TPO meteen met de warming-up. De medewerkers en staff vermaakten zich intussen prima met het beplakken van bezemstelen, het aan elkaar plakken van de vloer, het in elkaar timmeren van karretjes om de vloer op te vervoeren en het aan elkaar naaien van de 4 banen van het zwarte doek.

Hoewel alles in de USA extra groot is hebben we het gepresteerd het kleinste naaimachientje ter wereld te kopen. Het ding loopt op batterijen, maar gaat toch een stuk sneller dan helemaal met de hand! Vier man (m/v) en een krap uur waren nodig om de eerste twee banen aan elkaar te zetten, maar nu we uitgevonden hebben hoe het het makkelijkst gaat, hebben we goede hoop het complete doek morgen in elkaar te hebben zitten.

Na de training was het hoog tijd voor een uitgebreider bezoek aan de wal-mart zodat er ingekocht kon worden voor lunchpakketten voor de hele groep, en mensen ook nog een hapje en drankje konden inkopen voor op de kamer. (En natuurlijk de gebruikelijke hoeveelheid make-up en kleding.)

Daarna hadden de meiden van TPO twee uur de tijd om te douchen en zich netjes aan te kleden voor we met z'n allen naar restaurant Applebee's gingen voor het diner. Omdat dit vlakbij was gingen we er lopend heen zodat iedereen boven de 21 een drankje bij het eten kon nemen. Hier en daar bleef er een (gloednieuwe hooggehakte) schoen in de modder steken onderweg, maar dat mocht de pret niet drukken.

In het restaurant - waar overigens geweldige steaks geserveerd werden- deed iemand waarvan we de naam niet zullen noemen (Peter) zijn best om dit restaurant een totaal toegangs-verbod voor nederlanders in te laten voeren.
Sharona wist een speciaal toetje (inclusief een serenade van het voltallige personeel) te versieren door vandaag vast haar verjaardag van 23 april te vieren.

Na het eten wandelden we terug naar het hotel voor de laatste activiteiten van de avond zoals de dagelijkse meeting, het ontstoppen van een toilet en gezellig met z'n allen nog een drankje drinken. Daarna lights out, welterusten en tot morgen.

...dance & drive day!

Na het inpakken van de koffers en het laden van de bus (floor first!) vertrokken we naar Chicago voor een onderdeel van de trip waar menigeen al tijden naar uitkeek; "dance with Kate".

Kate Jablonski is in 2011 en dit seizoen in Nederland bij The Pride op bezoek geweest om het dansgedeelte van de TPO-show voor haar rekening te nemen. Dit seizoen heeft ze ook een aantal dans-workshops gegeven die opengesteld waren voor elke belangstellende danser in Nederland. Kate is momenteel de eigenaar en artistiek directeur van Beyond Words Dance Company. Wij hebben vandaag een bezoek gebracht aan het Foundations Performance Center, de permanente thuisbasis van Beyond Words.
Beyond Words probeert talentvolle jonge dansers tussen de 10 en 18 jaar oud op te leiden in de stijlen ballet, jazz, lyrisch en modern. En - naar wat wij vandaag gezien hebben- slaagt ze daar voor de volle 100% in!

Na een stevige warming-up werd het dansgedeelte aan het einde van de TPO-show nog eens onder de loep genomen en werden er hier en daar puntjes op de i gezet.
Tot onze verrassing kwam er daarna een flinke groep jonge dansers op die ons delen lieten zien van de show waar ze voor aan het trainen zijn. En dat zag er fantastisch uit! Belangstellenden zullen even moeten wachten tot de registratie hiervan op dvd staat, want het is natuurlijk niet netjes om andermans werk op 'you tube' te zetten.

Daarna was het de beurt aan The Pride of the Netherlands om hun show te laten zien. Met niets anders dan de showmuziek -equipment en vlaggen zaten ingepakt in het busje!- wisten onze 20 dames toch een goede prestatie neer te zetten. Gelukkig was er een laptop met film van de show aanwezig, en na wat zoeken naar dat ene benodigde kabeltje konden de kids van Beyond Words toch nog het complete plaatje zien op de tv die in het gebouw aanwezig is.

Na afscheid genomen te hebben van Kate en Beyond Words, stak iedereen de straat over naar het park, waar de zo onmisbare medewerkers water, brood, beleg en fruit klaar hadden gezet. Een lunchpakket en een geweldige ervaring rijker stapte iedereen in de vans voor de ongeveer zes uur durende rit naar Mason alwaar ons tweede (en laatste) hotel gevestigd is.

Om de tijd te doden werden er o.a. ouderwetse spelletjes (mens-erger-je-niet) gespeeld op modern speelgoed (iPad).

Rond 19.00 uur arriveerde de Pride karavaan bij McDonalds waar vooral de happy meals zeer populair waren. Note! Hier in de States heeft Mac nog steeds die heerlijke gefrituurde appelflappen waar ik jaaaaaren geleden speciaal voor naar Mac ging maar die ze in Nederland dus al heel lang niet meer verkopen.
Aan de overkant van het parkeerterrein zat een Subway, zodat er ook nog eens keus was in welke tent je je dollars uit wilde geven. Aangezien McDonalds gratis Wifi heeft, had deze duidelijk mijn voorkeur. ;)

Na het diner was het nog een paar uur rijden tot we bij het hotel kwamen; onze thuisbasis voor de rest van deze trip. Eindelijk kan de kleding dan uit de koffer en overzichtelijk in een la of kast. De foto's bewijzen dat een groot deel van de groep zich hier nu -na een uurtje- al helemaal thuis voelt!

...Chicago day!

Op een of andere manier schijnt bij velen de biologische klok er van overtuigd te zijn dat Nederlandse lunch-tijd het moment is om wakker te worden... ook al is het op dat moment in de USA pas 4.00 uur!
Iedereen zat in ieder geval ruim op tijd aan het ontbijt, waarna de reserve-chauffeurs nog even bij het autoverhuurbedrijf moesten gaan aantonen dat ze echt in levende lijve aanwezig zijn.

Uiteindelijk werden na het middaguur alle auto's volgeladen om -al dan niet met een omweg en noodstop midden op de rijbaan- op weg te gaan naar Chicago. Aldaar werd de groep opgesplitst in kleinere groepjes naar keuze -maar altijd volgens de Pride-regels met minimaal 2 personen!- een programma naar eigen keuze te volgen.

Deze programma's liepen uiteen van het spenderen van dollars in kledingwinkels tot het volgen van een historie met hyperactieve chauffeur.

Het eerste dat je opvalt in Chicago is dat iedere bloembak en stukje braakliggend zand gevuld is met het standaard Hollandse blommetje.... De tulp!

Verder hebben we heel veel hommeles gezien (of is het homeless?) waarbij je dan registreert dat het bekertje waar ze geld in ophalen er weliswaar smoezelig uit ziet, maar dat de persoon die met het bekertje rammelt wel een prachtig setje spierwitte Nike sportschoenen draagt!

Nadat iedereen na het spenderen van het "food-budget" en na nog een laatste "zoek-jezelf-in-t-spiegelei" weer verzamelt was, vertrokken we naar het hotel voor de dagelijkse meeting om het programma van de volgende dag te bespreken.

Daarna hadden we de keus om in het hotel te blijven en te relaxen, of om mee te gaan naar de wallmart waar ingekocht moest worden voor de lunchpakketten van de volgende dag.
Relaxen is blijkbaar niet echt een interessante optie want iedereen ging mee winkelen!

Na terugkomst was het email checken, de net ingeslagen borrel (21+ hier!) drinken en licht uit!

...de dag van vertrek!

Vanmorgen om 7.30 al verzamelen op Schiphol. Hoewel velen gisteravond nog tot laat beslissingen aan het nemen waren over wat nu toch echt nog even in de handbagage gepropt moest worden, was iedereen (hoewel het gebruikelijke stel met een omweg!) op tijd en goed gemutst aanwezig.

Inchecken verliep allemaal gladjes. Hoewel sommige koffers als met lood gevuld aanvoelden kwam er niet één boven de toegestane 23 kilo en mocht alle handbagage zonder problemen het land uit.

Helaas kwam de voorspelling dat er in het vliegtuig tijd genoeg was om bij te slapen op de meest vervelende manier uit; wij troffen natuurlijk weer net dat ene toestel met een defect video-systeem!
Hoewel we nog steeds niet helemaal zeker zijn van wat wat we nu eigenlijk als bijgerecht gegeten hebben was de warme maaltijd in het vliegtuig uuuh... Nou, het had natuurlijk slechter gekund!

Na een veilige landing werden alle koffers van de band gehaald en verder niet gecontroleerd zodat alle pindakaas, appelstroop en spaghettisaus zonder problemen Nederland uit en USA in gesmokkeld is.

De heren chauffeurs gingen onder leiding van het opperhoofd de vans ophalen terwijl de dames op het vliegveld in de gaten hielden of die ene jongen die met zijn bosje bloemen al heeeeel lang zat te wachten, eindelijk zijn ware liefde in de aankomsthal zou ontmoeten.

Aangezien de dames na al het zitten heel wat energie over hadden, besloten ze op het vliegveld nog even een flashmob te houden.



Daarna met z'n allen naar het hotel om alle koffers te verdelen over kamers, en een kort opfris-moment.....


...voor we ons weer over de vans verdeelden om in de Pyramid gigantische pizza's, heerlijke Cajun kip wraps en/of spareribs te bestellen.

Na het eten een bliksembezoek aan de plaatselijke supermarkt, een korte meeting om het programma van morgen te bespreken, en daarna was bijna iedereen wel afgedraaid -ivm het tijdverschil duurde deze dag voor ons immers wel even 7 uur extra!

...de dag voor vertrek.

Morgen zullen de twintig meiden van The Pride of the Netherlands en hun gevolg in het vliegtuig stappen om na zo'n 9 uur vliegen te landen in de USA. Dit alles om -na een omweg via verschillende trainingslocaties en de benodigde outletstores deel te nemen aan de wereldkampioenschappen winterguard in Dayton, Ohio.

Ze hopen daar met hun show "van Gogh the dutch master" de finales in de open class te halen.

Om vast in de stemming te komen hierbij de registratie van hun optreden afgelopen zaterdag tijdens de Nederlandse kampioenschappen in Eindhoven.








Het is de bedoeling dat ik in ons drukke programma de aankomende weken toch geregeld de tijd vind hier stukjes film en tekst te plaatsen zodat ook de thuisblijvers een beetje kunnen meegenieten van dit fantastische avontuur.